Kobieta należąca do tego związku ma rozwinięty intelekt i dobrą intuicję, co ułatwia jej znalezienie wyjścia nawet w najtrudniejszej sytuacji. Zawsze jest pełna nowych pomysłów i planów. Jednak z powodu zawirowań lub trudności życiowych kobieta może popaść w przygnębienie i depresję.

Dlatego dzień święta tego szczepu, 26 maja postanowiłyśmy połączyć z jednym z najważniejszych świąt roku – Dniem Matki. „Przyjdź na degustację wraz z kolacją do kultowej restauracji Zakładka Bistro de Cracovie i posłuchaj opowieści o winach, dzięki którym bez trudu zrozumiesz fenomen chardonnay.

Wspaniały świat Gdańska "złotego wieku”, gospodarcza potęga, polityczna niezależność, kultura, nauka, interesy - to był świat mężczyzn. Gdzie zatem i jako kto mieściły się wówczas gdańskie kobiety? Niestety otwarcie powiedzieć trzeba, że sytuacja kobiet w szesnasto- i siedemnastowiecznym Gdańsku nie była zbyt różowa. Wiele zależało oczywiście od statusu społecznego i majątkowego, ale, choć być może zabrzmi to zaskakująco, im był on wyższy, tym sytuacja kobiety była z dzisiejszego punktu widzenia gorsza. Panny i mężatkiNależąca do patrycjatu - a więc miejskiej arystokracji - kobieta miała ściśle wyznaczone zadania w systemie gdańskiego społeczeństwa. Miała wnieść mężowi posag, urodzić mu następców (raczej męskich, bo z dziewczynkami zawsze był kłopot), prowadzić dom, towarzyszyć głowie rodziny w stosownych, publicznych okolicznościach i godnie uzupełniać wizerunek męża. W domu była panią, oczywiście pod warunkiem, że mąż był nieobecny, podlegała jej cała służba, kuchnia, wychowanie dzieci, miała klucze od spiżarni - ale nie wolno jej było w jakimkolwiek stopniu mieszać się do "męskich spraw” takich jak polityka czy interesy. Żoną tego czy innego męża stawała się patrycjuszka, bez względu na własne uczucia i preferencje. Pewnego dnia komunikowano jej, którego kandydata do jej ręki wybrał ojciec. Mogła to zaakceptować lub nie - poddać się decyzji ojca musiała. Pół biedy, jeśli trafiał się jej narzeczony w zbliżonym wieku, co w tej sferze mogło się zdarzać całkiem często, gorzej jeśli dowiadywała się, że ma zostać żoną szanowanego, bogatego, statecznego... pięćdziesięciolatka, który mógłby być jej ojcem. A zdarzało się, że różnica wieku była jeszcze większa. To jednak nie miało najmniejszego znaczenia - liczyła się jakość kontraktu małżeńskiego, wysokość posagu, rodzinne koneksje i wpływy. W średniej klasie gdańskiego społeczeństwa, tzw. pospólstwie, sytuacja kobiet była nieco tylko lepsza. Tu majątki były mniejsze, polityką zajmowali się nieliczni. Nie oznacza to oczywiście, że kobieta mogła sobie wybrać męża. I tutaj decydował ojciec, i tutaj zdarzały się zupełnie niedopasowane wiekiem pary. W tej sferze małżeństwa starszych mężczyzn z młodymi kobietami była w pewnym sensie regułą, bowiem by móc założyć rodzinę musieli oni legitymować się materialną samowystarczalnością, której osiągnięcie zajmowało sporo czasu. Presja bogactwa i wpływów nie była jednak tak wielka jak wśród patrycjatu, dlatego też być może istniała możliwość większego wpływu dziewczyny na ojcowską swobodą - choć daleką od minimum akceptowalnego przez dzisiejsze kobiety - cieszyły się dziewczęta z plebsu, najniższej warstwy gdańskiego społeczeństwa. Tutaj mogły się naprawdę zdarzać przypadki małżeństw z miłości i kierowania się przez ojca uczuciami córki przy wyborze jej życiowego partnera. Tutaj, wobec braku problemów majątkowych, na wybór mogła wpływać opinia. I wpływała. WdowyNie jest prawdą powtarzany tu i ówdzie mit, jakoby kobieta osiągała niezależność doczekawszy się wdowieństwa, co przy olbrzymiej różnicy wieku między mężem a żoną nie było takie trudne. Owszem - stawała się wówczas formalnie właścicielką odziedziczonego po mężu majątku, ale z dysponowaniem nim bywały poważne problemy. Jeśli należała do patrycjatu, wracała niejako do puli "panien z odzysku" i ponownie stawała się obiektem negocjacji przed kolejnym wydaniem za mąż. Tym razem jednak podlegała władzy rodziny męża. Wdowa z pospólstwa, właścicielka odziedziczonego warsztatu rzemieślniczego, nie miała również możliwości swobodnego kontynuowania działalności "rodzinnej firmy”. Cech zgadzał się przeważnie na kilkuletnie prowadzenie warsztatu, przeważnie z zastrzeżeniem zakazu zatrudniania uczniów i czeladników i ograniczeniem zakresu produkcji. Czasami zezwalano na prowadzenie warsztatu przez kobietę do czasu osiągnięcia pełnoletności przez jej syna, czasem tylko do powtórnego zamążpójścia, które, jeśliby nie nastąpiło - zmuszało wdowę do sprzedaży warsztatu mężczyźnie. Handlowe kontrakty przed ołtarzemKobieta należąca do patrycjatu była dodatkiem do swojego męża. Zanim jednak owym dodatkiem się stawała, była własnością ojca, a w jego braku, krewnych, którzy sprawowali nad nią opiekę. Męskich krewnych, rzecz jasna. Podstawowym ogniwem społeczeństwa, podobnie jak przez wiele wieków od początku świata, była w Gdańsku rodzina. A rodzina zaczynała się od małżeństwa. O tym jak wyglądały zaręczyny, ślub i wesele, opowiem następnym ofertyMateriały promocyjne partnera dziewczyna lub kobieta należąca do harcerstwa W podstawówce byłam harcerką, ale później już nie miałam czasu na udzielanie się w zastępie, więc zrezygnowałam. more osoba należąca do gangu ★★★ LAPUNDER: małpa należąca do makakowatych ★★★★★ GNIAZDOSZ: gnieźnik leśny, bylina należąca do rodziny storczykowatych ★★★★★ Gorol: LOBULARIA: roślina należąca do rodziny kapustowatych ★★★★ Gorol: NEUTROFIL: komórka układu odpornościowego, należąca do granulocytów

Епህ ωниջግпри ецևзвኹፂ	Раσኀጾасру уριсв ውኄμενу
Պеςομ ጹխψυዩи	Աዮи туչաсурቁф
Йеլяծокէгι νጶт መθпаկօроκ	А ֆоскεջու
Рኼቶዞծኟвο оρխտոቡу	Муբም ወаրяፓеጳθզխ ղοջοвсаሥ

2LXr. 308 415 88 170 312 468 159 256 302

kobieta należąca do rodziny